Oversharen is therapie
Ik overshare. Sinds ik de schaamte heb doorbroken, deel ik zo veel mogelijk hoe ik mij voel.
Mijn dromen. Mijn hoogtepunten. Hoe mijn dag was. Hoe ik omga met mijn angsten.
Ik heb gemerkt dat het radicaal delen van wat in mij leeft, mij verder helpt
in het verwerken van mijn gevoelsleven.
Believe me: ik kom van VER.
Vergeleken met 20 jaar geleden, leef ik nu mijn droomleven.
Ik heb een ENM relatie, waar ruimte is voor meerdere liefdes.
Ik ben super comfortabel met mijn lijf en durf te sexperimenteren.
Ik heb betekenisvol werk en help mensen verder op hun pad.
Ik heb een ontzettend grappig leuk kind (ofcourse, de beste leukste en liefste is)
Ik heb een familie die mij door dik en door steunt.
En dankzij die dikke bodem kan ik mezelf staande houden in deze maatschappij, waar we allemaal
eigenlijk continue in het rood zitten. En daar vecht ik dus al jaren tegen: dat het continue overspannen
en overwerkt zijn, eigenlijk ons normaal is geworden.
Ik doe daar niet aan mee.
Ik wil RUST. En zet mezelf dus op de eerste plek.
Want als ik goed voor mezelf zorg, dan pas kan ik vanuit
die overvloed, er ook voor anderen zijn.
Oversharen is therapie, en ik doe het graag.
Ik hou mij niet, ik filter niet,
ik bewaar geen geheimen meer.
Maar is oversharen ook goed voor anderen? Wat hebben andere mensen
aan mijn verhalen en alle details van mijn gevoelsleven?
Sommige mensen hebben daar moeite mee, die weten zich niet zo goed raad met
radicaal eerlijke mensen. Als een buurvrouw heel goedbedoeld aan mij vraagt: hoe gaat het?
En ik heb een kutdag.
Dan antwoord ik: volkomen kut.
Ipv de sociaal geaccepteerde: goed, en jij?
Soms deel ik iets, en dan valt er een ongemakkelijke stilte.
Of ik krijg goed bedoeld advies.
Op het schoolplein heb ik de meest interessante interacties. Zo deelde
ik laatst dat ik niet zo lekker in mijn vel zat, en de vader in kwestie zei:
dat is ook raar, een healer die zelf in de prut zit.
En ik voelde mij eerst betrapt: oh fuk, want ben ik voor fake-healer, die anderen leert om
beter in hun vel te zitten, terwijl ik zelf al jarenlang kamp met emotionele achtbanen.
Maar ik bedankte hem juist: ja klopt, juist omdat ik mij zo kut kan voelen, kan ik mensen helpen
die daar nu ook zitten. En ik weet dat dit een levenslange struggle is: je kan niet ‘genezen’ van al je trauma’s.
Een deel van heling, zit m vooral in de acceptie en leren omgaan met je mentale kwetsbaarheid.
Ik weet hoe het is om depressief, gedissocieerd, afgesloten, overprikkeld en burnout te zijn.
Been there, bought the t-shirt.
Maar wat is er nou handig en effectief aan oversharen?
Waarom altijd radicaal eerlijk zijn met iedereen?
Ik heb hier 10 voordelen van oversharen:
het lucht je hart op, letterlijk en figuurlijk. emoties die je binnenhoudt, ervaar je als stress op je lichaam. het uitspreken maakt je lichter.
het doorbreekt jouw eigen schaamte, en schaamte is een nutteloze, destructieve emotie.
mensen snappen de context van je gedrag en hebben daardoor meer begrip voor je acties.
mensen weten precies waar je staat en kunnen hulp aanbieden, advies, kennis en hun ervaringen.
je creëert meer diepgang in je relaties, een gesprek over wat je wezelijk bezighoudt, kan net zo intiem zijn als se.ks (is mij vaak vertelt dit)
je doorbreekt taboes: he daar kan dus wel over gepraat over!
je hoeft jezelf niet meer te verbergen, een masker ophouden kost bakken energie
uitspreken van jouw emoties, is een stapje verwerking en acceptie ervan
het geeft anderen ‘permissie’ om ook hun emoties te delen. geef het goede voorbeeld!
laatste, maar eigenlijk voor mij nu het belangrijkste: je bent een rolmodel naar kinderen/jongeren: laat zien dat je als volwassesen ook emoties hebt en dat het ok is om die te laten zien. kinderen leren 100x meer door jouw gedrag te kopieren, dus wees het goede voorbeeld naar hun toe: mijn emoties zijn ok, jouw emoties zijn ook ok.
Maar er zijn natuurlijk ook nadelen aan oversharen, want je hebt al die tijd niet voor niks lekker al die shit zitten oppotten!
Hier 3 nadelen van oversharen (ik wist er echt niet meer te bedenken, maar ze zijn wel serieus heftig)
Je stoot mensen af met al je emoties en zware verhalen, omdat zij het eng, ongemakkelijk of genant vinden.
mensen gaan in de reddersrol, want ze horen ‘een probleem’ dus ze willen het gaan oplossen! Dus zij gaan in de 7e versnelling en voelen zich opeens de redder in nood, en komen met allemaal vreselijke adviezen en oplossingen, waar je natuurlijk allang al aan gedacht en geprobeerd hebt. En nu met je die arme redder gaan afwijzen.
oversharen is teveeeeel informatie, en soms haken mensen daardoor af, domweg omdat het gewoon teveel ruis is (dus niet perse door de inhoud, maar gewoon door de overdaad aan informatie) en mensen vragen dan niet meer door. Of nog erger: ze nemen geen contact meer met je op.
Eingelijk komt het neer op 1 ding, wat een nadeel is, maar ook een voordeel: je vriendenkring wordt kleiner, mensen die niet open staan voor jouw emotionele achtbanen, die worden uit je netwerk gefilterd, want ze vinden het maar raar, eng en too much. Dat heeft als voordeel: de mensen die je sharings wel kunnen absorberen, die blijven! Handig!
Dus oversharen is een radicaal selectieprocedure: als je blijft staan, en blijft terugkomen, dan ben je een friend for life.
Lukt dat niet: dikke prima. Ik heb geen tijd voor vluchtige en oppervlakkige contacten.
En ja, je bent dan niet vreselijk populair , niet iedereen vindt je aardig maar come on: het leven is een beetje te kort om maar aardig gevonden te worden door iedereen.
Dus wees jezelf, en overshare.