Mijn bikini body

Ik kreeg een grappig rode bikini kado via kledingruil. Het lag al tijdje in mijn lade naar mij te lonken...doe mij aan! Doe mij aaaaan.
En opeens dacht ik: whatthehek. ik doe deze bikini aan. Kijken hoe die staat. En toen gebeurde er iets TOTAAL ONVERWACHT.

DIT. HAD.IK.NOOIT.VERWACHT. ik vond mijzelf kei en kei sexy.
Jammy!
oooh wat een lekker lichaam! vrouwelijk! rond! Klaar voor een duik in de zee!
Die blik naar mezelf...heb ik zeker 30 jaar niet gehad.
Of ooit gevoeld!

Het was een ding elke zomer. Hoe zie ik eruit in een bikini? Jarenlang zooo tegenop gekeken, ik vond mezelf te dik, ik hield niet van mijn lijf, ik vond er heel veel van, maar bijna nooit wat positiefs. Mijn eigenwaarde was ook nihil. Ik vond mijn lijf dik en lelijk,

Maar ik, die in dit lijf leeft, en dit lijf IS, was dus ook dik en lelijk. We leven geen spleten persoonlijkheden. Mijn bewustzijn en identiteit is aanwezig in elke cel van mijn lichaam. Wat ik denk over mijn lijf, gaat over MIJ. En die connectie heb ik heel lang niet gemaakt. Ik leefde apart van mijn lichaam: gedachtes hierboven, lichaam bungelt eronder, klaar voor gebruik en vervoer van hoofd met vele plannen.
En wat heb ik dat lichaam veel misbruikt, ontkent en miskent.

Ik probeerde heel lang, mijn eigenwaarde te halen uit externe dingen: kneiterhard werken. Goed mijn best doen. Altijd alles goed regelen en organiseren. Laten zien hoeveel talent ik wel niet had. Hopen op applaus. Hopen op waardering van buitenaf. Voor andere zorgen. Mijzelf op de laatste plek zetten. Altijd voor iedereen klaar staan. Een zo druk mogelijk sociaal leven. Verjaardagen. Vanaf mijn tienertijd heb ik zo geleefd.

Tot de koek op was. Ik had helemaal geen verbinding meer met mijn lichaam. Ik haatte mijn lichaam, ik haatte sxx, ik vond alles met lichamelijke aanraking en intimiteit rondweg goor, eng en vies. Ik was bang voor knuffels, voor aanraking en vooral voor mijn eigen lichaam.

En toen kwam het dieptepunt ergens een jaar na mijn bevalling. Ik was fors aangekomen, zeker 30 kilo tijdens de zwangerschap en daarna zat er nog 10 kilo meer bij dan toen ik begon. Iedereen vroeg nog maanden erna: he ben je weer zwanger? Ja die dikke buik hing daar nog gezellig. En ik had NUL energie om enigszins op mijn voeding te letten of te gaan sporten. De hele kraamtijd was een marathon en ik sleepte mij erdoor heen. tot ik op een dag voor de spiegel stond en alleen maar kon huilen. Zo afschuwelijk vond ik mezelf.

En daar begon mijn reis in zelfacceptatie, van mijn lichaam en al mijn rondingen, imperfecties, elke cel van mijn lijf ben ik gaan verkennen en liefhebben.

Want hoe ik over mijn lichaam denk en oordeel, heeft een diepe impact op mijn eigenwaarde en geluk, en op mijn intieme verbindingen met anderen.

Ik ben begonnen met shakti tantra, een tantra vorm wat uitgaat van de vrouwelijke sensualiteit, van onze vrouwelijke krachten en manieren van bewegen en uiten van verlangens. Onze vrouwelijke sensualiteit is compleet tegenovergesteld aan de mannelijke sexualiteit, en dat laagje heb ik er vanaf moeten poetsen, om niet meer te denken als een man, of het goed te willen doen voor een man, of mooi te willen zijn voor een man, maar dat ik helemaal uit ga van mijn eigen vrouwelijke essentie: langzaam, emotioneel, gevoelig, doelloos, in verbinding, veiligheid en intuïtief. Ik had een enorm harde, mannelijke kant in mij, waardoor mijn vrouwelijke zachtheid niet meer de ruimte had. Na een jaar lang onderzoeken bij School of Shakti, en het deelnemen aan vrouwencirkels, en nog veel meer processen ben aangegaan, is er langzaam wat veranderd: ik begon mijn lichaam meer te waarderen, en ook begon ik aanraking en intimiteit weer op te zoeken!

Wat een feest!

Elke dag besteedde ik er aandacht aan, en opeens kwamen er mensen op mijn pad geslingerd met wie ik intieme connecties aan kon gaan, op een hele fijne en veilige manier. Ik ontdekte de speelsheid van connective Shibari en tantrische lichaamswerk, en allerlei vormen om expressie te geven aan mijn eigen sensualiteit.

Mijn leven en vriendschappen zijn totaal veranderd, omdat ik anders naar mijn lichaam ben gaan kijken, en vooral omdat ik het onderzoek ben aangegaan, en alle demonen en schaduwkanten in mezelf heb aangekeken. Alles opgeruimd wat er in mij in de weg stond om mijzelf helemaal te accepteren.

Deze hele reis, en alles wat ik afgelopen jaren geleerd heb over vrouwelijkheid, sensualiteit, intimiteit, lichaamsbewustzijn, aanraking en zelfacceptatie, heb ik samen met Fransje gegoten in een prachtige samenwerkingsvorm: de Shakti Sisters. Al sinds paar jaar geven we elke maand een vrouwencirkel, en sinds vorig jaar zijn we ook begonnen met trainingen met een vaste, halfjaarlijkse vrouwengroep, omdat veiligheid en vertrouwen in een groep echt de sleutel is tot zelfontdekking.

In september beginnen we met een volgende cursus met 4 bijeenkomsten waar je lichaam en je eigen sensualiteit aan bod komt: De Shakti Tempel. Er zijn al wat plekken bezet, maar er is nog plek voor een aantal mooie vrouwen en godinnen! Voel jij dat het tijd wordt om je eigen weg te gaan volgen en je eigen vrouwelijkheid en lijfelijkheid onder ogen te gaan zien? Dan ben je heel welkom om aan te sluiten bij deze groep vrouwen, waar je in alle veiligheid jezelf kan ontdekken. Meer info: check onze Shakti Sisters website.

en ik heb m gedragen trouwens, de bikini!
Buiten, op het strand, op een mooie zomerdag.